مدتی بود اعضای گروه به دنبال نگاشتن شرح حالی از این روزها و دشواری های راهمان بودند . و همچنین تاکید بیشتر بر اجرای راهبردهای ممکن و توصیه هایی که این چند جوانه به نظرشان می رسد،رسیدن به متنی که مورد توافق تمام اعضای گروه باشد دشوار بود و از این رو بر آن شدیم تا بخش هایی که مورد توافق تمامی اعضا است را تا فرصتی بهتر منتشر کنیم:
روایتی از فعالیت های گـروه رســا
ما آمدیم به امید نزدیک تر کردن طیف های متکثر ایرانمان و با آرزوی داشتن فردایی که در آن بدور از هر گونه تعصب و تبعیض ، هر عقیده و باوری فرصت برای ابراز و زندگی داشته باشد. و همچنین هیچ طبقه ، گروه و باوری نتواند خود را تحمیل کند و یا برتری ویژه ای داشته باشد.روزی که ایرانی مستقل ، پیشرفته ، تاثیر گذار و برای همه ی ایرانیان داشته باشیم.
هر یک از ما با تعلقات و اندیشه هایی متفاوت گرد هم آمدیم برای فردای بهتر این دیار. شاید بتوانیم گوشه ای از موانع راهمان را برطرف کنیم. و در طی این راه دراز خود نیز رشد کنیم و به جایگاه والای انسانی نزدیک شویم.هر کدام با تعلقات و اندیشه های متفاوت- از خط امامی و نهضت آزادی گرفته تا سکولار- برخی مان نیز به هیچ گروهی دلبسته نیستیم. محور اشتراکمان توجه و احترام به عقاید یکدیگر و رشد جامعه و میهنمان با حضور باورها و اندیشه های متکثر است.ما این چنین سبز شدیم.
اگرچه دلهره و نگرانی ناشی از گام گذاشتن در این راه کم نیست اما با این شرط که این بخشی از زندگی است و زندگی نیز هیچ وقت نباید متوقف شود این راه را آغاز کرده ایم.
گذاشتن قدم های مشترک در دیار ما دشوار است. از این رو انتشار متنی یا اجرای برنامه و فعالیتی که مورد پذیرش تمامی اعضا باشد ، زمان بسیار می برد. از دلخوری و تلخی هایی که گه گاه پیش می آید بگذریم،لحظات تلخ و شیرین فراوان است. تلخ ترین لحظات شاید عدم همراهی و بی توجهی های سایر همراهانمان باشد. در میان دشواری های روزمره و سختی های فراوانی که قدم گذاشتن در این راه دارد ، برخی از برخورد ها و عدم همراهی ها برای رساندن صدای اعضای گروه به سایر هموطنانمان مصیبتی ویرانگر است.تا کنون استقامتی که در این میان از بیشمار همراه این راه وام گرفته ایم ما را پیشبرده است.
لحظات شیرین نیز کم نیستند،توجه مخاطبان به نشریه و ارسال نظرات و یادداشت هایشان ما را لذتی است بی پایان.
از آمدن فردایی سبز روزی در همین نزدیکی ها تردیدی نداریم.تمامیت خواهان هرچه خواهند بگویند و هرچه توان دارند برای سرکوب به کار بندد.اما بی گمان رفتنی اند.ای کاش لحظه ای تدبیر می کردند.نگرانی های ما تنها از فرداست.جامعه ما اکنون بیمار شده است.از صبح که برمی خیزیم تا به شب هزاران بدی و زشتی را شاهدیم.
تنها تمنای ما از یکایک شما عزیزانی که صدای ما را می شنوید درخواست برخاستن است:
برخیزید که چاره ای جز این نیست! هر یک از ما می توانیم گوشه ای از این خاک را سبز کنیم.از تلاش های وسیع و گسترده برای ایجاد آگاهی های عمیق در جامعه تا هدف های کوتاه مدت که خرد جمعی جنبش سبز به مرور به آنها می رسد.
هموطنان گرامی اگر تقدیر روزگار چنان بود تا ما نباشیم . شــمـا پـاسـدار فــردا بـاشـید و یادتان باشد:
ما بیشماریم ، همه تحت یک نام ، با تکثر فکر و اندیشه و مرام و تعلقات و آرزوها و دردها و دغدغه هایی که شاید تعدادشان از تعداد اعضای جنبش هم فراتر باشد. با هویت هایی مستقل که هر کدامشان محترمند و برای فردایی زندگی می کنند که هر کس به معنای کلمه یک رای بیشتر ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر